سرطان تیروئید یک سرطان نادر با ۴ نوع مختلف است. درمان برای هر نوع می تواند بر حسب سن متفاوت باشد. سرطان تیروئید بسیار کند است و به طور معمول در مراحل اولیه هیچ علامتی ندارد. خوشبختانه اکثر اشکال سرطان تیروئید بسیار قابل درمان است و در بسیاری از موارد به طور کامل قابل درمان است. بیاموزید که علائم معمولی سرطان تیروئید را بشناسید و اگر گمان می کنید که به آن مبتلا هستید یا ممکن است در معرض خطر باشد ، به پزشک مراجعه کنید. اگر عوامل خطر را بشناسید ، می توانید شانس خود را در تشخیص و معالجه موفقیت آمیز سرطان تیروئید بهبود بخشید.

علائم سرطان تیروئید :

برآمدگی در قسمت جلوی گردن خود را بررسی کنید. توده در گردن مشخص ترین علامت سرطان تیروئید است. توده در قسمت جلوی گردن ، در نزدیکی جایی که گردن با ترقوه قرار دارد ، کم است. توده ممکن است قابل مشاهده باشد ، یا ممکن است هنگام لمس گردن خود آن را احساس کنید. در صورت ایجاد توده در گردن ، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

در بعضی موارد ، ممکن است به جای یک توده ، تورم کلی قسمت جلوی پایین گردنتان مشاهده شود.

توده ممکن است ناگهان ظاهر شود یا به سرعت رشد کند.

بیشتر توده های گردن در اثر شرایط غیر سرطانی مانند غده تیروئید بزرگ یا گواتر ایجاد می شوند. اگر هنگام لمس سفت یا محکم باشد ، احتمال سرطان بیشتر است.

سرطان تیروئید همچنین ممکن است باعث تورم غدد لنفاوی در گردن شما شود.

سرطان تیروئید ممکن است باعث درد در گردن و گلو شما شود. در بعضی موارد ، درد ممکن است تا گردن و گوش های شما تابیده شود. اگر درد گردن یا گلو را همراه با علایم زیر دارید، به پزشک خود مراجعه کنید:

بیشتر از یک هفته طول می کشد.

با توده ای در گردن شما همراه است.

در تنفس یا بلع مشکل ایجاد می کند.

در سرطان تیروئید ممکن است بلع مواد غذایی یا مایع برای شما مشکل باشد

مراقب تغییرات در صدای خود باشید. سرطان تیروئید ممکن است بر صدای شما تأثیر بگذارد و باعث شود صدا از حالت معمول درشت ، ضعیف یا متفاوت باشد. اگر تجربه تغییر صدا را همراه با علایم زیر دارید ، به پزشک مراجعه کنید:

بعد از ۳ هفته از بین نرود ، به خصوص اگر دچار سرماخوردگی یا عفونت تنفسی فوقانی نشده اید.

همراه با درد ، مشکل در تنفس یا بلع و یا توده ای در گلو شما هستند.

در سرطان تیروئید ممکن است بلع مواد غذایی یا مایع برای شما مشکل باشد. بلع ممکن است دردناک باشد ، یا ممکن است احساس کنید غذا در گلو شما گیر کرده است. در صورت مشکل در بلع ، با پزشک خود ملاقات کنید.

به مشکلات تنفسی توجه کنید. سرطان تیروئید ممکن است باعث شود که مجاری هوایی شما دچار محدودیت شود و نفس کشیدن را دشوار کند. اگر مشکل تنفسی دارید فوراً به پزشک خود مراجعه کنید.

اگر سرفه مداوم دارید بررسی کنید. سرطان تیروئید همچنین می تواند باعث سرفه شود که از بین نرود. اگر سرفه دارید که بیش از چند هفته طول می کشد ، به خصوص اگر اخیراً دچار سرماخوردگی یا عفونت تنفسی فوقانی نشده اید ، به پزشک مراجعه کنید.

برای بررسی عملکرد تیروئید ، آزمایش خون انجام دهید

تشخیص پزشکی :

برای معاینه با پزشک خود ملاقات کنید. اگر گمان می کنید به سرطان تیروئید مبتلا هستید ، با پزشک خود ملاقات کنید. آنها یک معاینه فیزیکی را انجام می دهند و در مورد علائم و تاریخچه پزشکی از شما سؤال می کنند. به پزشک اطلاع دهید که آیا سابقه ابتلا به سرطان های تیروئید یا انواع دیگر سرطان ها در خانواده شما وجود دارد یا خیر.

به محض مشاهده علائم به پزشک مراجعه کنید. درمان را به تأخیر نیندازید.

برای بررسی عملکرد تیروئید ، آزمایش خون انجام دهید. اگر علائمی از سرطان تیروئید دارید ، پزشک احتمالاً خون شما را آزمایش می کند. این آزمایش خون برای تشخیص سرطان به خودی خود استفاده نمی شود ، اما می تواند سایر اختلالات تیروئید را رد کند و سطح هورمون یا آنتی ژن غیرمعمول که ممکن است با سرطان تیروئید در ارتباط باشد را بررسی کنید.

آزمایش های تصویربرداری را برای بررسی تومورهای تیروئید انجام دهید. آزمایشات تصویربرداری مانند سی تی اسکن یا سونوگرافی می تواند به شناسایی بافت سرطانی احتمالی تیروئید کمک کند. آنها همچنین می توانند در تعیین اینکه سرطان تا چه حد شیوع داشته باشد ، کمک کنند. اگر پزشک شما مشکوک است که شما به سرطان تیروئید مبتلا هستید ، ممکن است انواع آزمایش های تصویربرداری را انجام دهد ، از جمله:

سونوگرافی تیروئید: سونوگرافی می تواند تشخیص دهد که گره های موجود در تیروئید پر از مایع هستند یا جامد هستند. گره های جامد به احتمال زیاد سرطانی هستند.

اسکن رادیوایودین: برای این نوع اسکن ، پزشک مقدار کمی ید رادیواکتیو را به شما تزریق می کند ، یا از شما می خواهد که آن را به صورت قرص بلع کنید. سپس یک دوربین ویژه غلظت رادیواکتیویته را در تیروئید شما تشخیص می دهد. مناطق “سرد” (با تابش کم) ممکن است سرطانی باشد.

اسکن CT ، MRI یا PET: این نوع اسکن ها تصاویر دقیقی از اندام های داخلی ایجاد می کنند. آنها می توانند برای تشخیص تومورهای تیروئید و همچنین سرطان که ممکن است در تیروئید گسترش یافته باشد ، مفید باشند.

اگر آزمایشات دیگر نشان دهد احتمال ابتلا به سرطان تیروئید وجود دارد ، پزشک برای انجام تشخیص نهایی ، بیوپسی را توصیه می دهد. این شامل گرفتن یک قطعه کوچک از بافت تیروئید برای آزمایش است. شایع ترین نوع بیوپسی تیروئید (FNA) است.

بیوپسی FNA معمولاً در مطب پزشک تحت بی حسی موضعی یا بدون آن انجام می شود. پزشک یک سوزن ریز را در ۳-۴ نقطه روی تومور مشکوک وارد کرده و مقدار کمی از بافت را به داخل سرنگ می کشد.

در صورت عدم وجود سلول های کافی برای تشخیص مطمئن، FNA ممکن است تکرار شود.

اگر تشخیص بعد از آزمایش FNA دوم هنوز مشخص نیست ، پزشک ممکن است بیوپسی جراحی یا لوبکتومی را توصیه کند، که در آن برخی از بافت تیروئید شما تحت بی حسی عمومی جراحی می شوند.

در صورت لزوم با پزشک خود در مورد گزینه های درمانی صحبت کنید. اگر به سرطان تیروئید مبتلا شده باشید ، باید درمورد اقدامات بعدی با پزشک خود صحبت کنید. پزشک شما را به تیمی از متخصصان که با سرطان و بیماری تیروئید سر و کار دارند ، ارجاع می دهد. درمان مناسب بستگی به نوع سرطان تیروئید شما و میزان گسترش آن دارد. درمانهای معمول شامل:

جراحی برای برداشتن بخشی یا تمام تیروئید. همچنین گاهی لازم است غدد لنفاوی آسیب دیده حذف شود.

درمان ید رادیواکتیو. این معمولاً همراه با عمل جراحی برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقیمانده استفاده می شود.

پرتو درمانی. این درمان معمولاً در صورت عدم استفاده از جراحی و ید رادیواکتیو مورد استفاده قرار می گیرد.

درمان های هدفمند ، که در آن سرطان به طور مستقیم با داروهایی درمان می شود که باعث از بین رفتن یا کند شدن رشد سلول های سرطانی می شود.

داروهای جایگزینی هورمون تیروئید. از آنجایی که بسیاری از درمان های سرطان تیروئید خود تیروئید را از بین می برد یا به آنها آسیب می رساند ، برای جایگزینی هورمونهای تولید شده توسط تیروئید نیاز به مصرف مکمل ها دارید.

قرار گرفتن در معرض پرتوها باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان تیروئید می شود

ارزیابی خطر ابتلا به سرطان تیروئید

توجه کنید که بین جنسیت ، سن و سرطان تیروئید ارتباط وجود دارد. سرطان تیروئید در افرادی که از نظر بیولوژیکی زن هستند ۳ برابر بیشتر از افرادی که از نظر بیولوژیکی مرد هستند ، بروز می کند. احتمال ابتلا به سرطان تیروئید نیز به سن شما بستگی دارد. خانمها معمولاً در دهه ۴۰ و ۵۰ مبتلا به سرطان تیروئید تشخیص داده می شوند ، در حالی که مردان معمولاً در دهه ۶۰ و ۷۰ تشخیص داده می شوند.

خطر سن بسته به نوع سرطان تیروئید می تواند متفاوت باشد. سرطان تیروئید پاپیلری ، که شایع ترین نوع آن است ، در هر سنی ممکن است رخ دهد در حالی که تهاجمی ترین شکل ، سرطان آناپلاستیک تیروئید ، در افراد بالای ۶۰ سال دیده می شود.

به سابقه سرطان تیروئید در خانواده خود نگاه کنید. اگر شخص دیگری در خانواده شما دچار آن شده باشد ممکن است در معرض خطر ابتلا به سرطان تیروئید قرار بگیرید. این خطر به ویژه اگر یکی از والدین ، خواهر و برادر یا فرزند شما به سرطان تیروئید مبتلا شده باشد ، بسیار زیاد است.

حدود ۲۵٪ از مبتلایان به سرطان مدولاری تیروئید (MTC) این بیماری را به ارث می برند. اگر خانواده شما سابقه ابتلا به این نوع سرطان تیروئید را دارند ، می توانید یک آزمایش DNA تهیه کنید تا ببینید ژن برای شما وجود دارد یا خیر.

دریابید که آیا عوامل خطر ژنتیکی دیگری نیز دارید یا خیر. انواع خاصی از جهش ها و سندرم های ژنتیکی می توانند احتمال ابتلا به سرطان تیروئید را افزایش دهند. اگر به شما تشخیص داده شده باشد ممکن است در معرض ابتلا به سرطان تیروئید باشید:

پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی (FAP).

بیماری کوودن.

مجموعه کارنی ، نوع اول

تاریخچه شرایط تیروئید خود را بررسی کنید. افرادی که بیماریهای تیروئید دیگری داشته اند ، مانند تیروئید ملتهب یا گواتر ، احتمال ابتلا به سرطان تیروئید بیشتر است. با این وجود ، هیچ افزایش خطر در ارتباط با تیروئید پر کار یا کم کار وجود ندارد.

قرار گرفتن در معرض پرتوها باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان تیروئید می شود. افرادی که در زمان کودکی تحت درمان با اشعه درمانی قرار گرفته اند ، ممکن است به خصوص در معرض خطر باشند. همچنین ممکن است در معرض خطر ناشی از رادیواکتیو باشید .

اطمینان حاصل کنید که به میزان کافی ید در رژیم غذایی خود قرار دهید. کمبود ید ممکن است خطر ابتلا به سرطان تیروئید را افزایش دهد. بیشتر افراد در ایالات متحده مقدار زیادی ید را در رژیم های غذایی خود دریافت می کنند. اما اگر در بخشی از جهان زندگی می کنید که کمبود ید شایع است ، یا اگر گمان می کنید کمبود ید وجود داشته باشد ، با پزشک خود در مورد اضافه کردن بیشتر ید به رژیم غذایی خود صحبت کنید